Titikane geguritan

Titikane geguritan - Geguritan siki wis ora jumbuh karo paugeran. Akeh-akeh wis pangaribawaning jaman, saengga geguritan saiki wis beda karo geguritan jaman biyen, tegese wis mardika. Titikane geguritan yaiku ora kawengku ing pathokan, migunakake tembung-tembung kang pinilih, cacahe larik ora kamtokake, sajak pungkasane bebas mardika, ora migunakake basa padinan, arang-arang nggunakake tembung pangiket, migunakake tembung Kawi, isine mentes, lan migunakake purwakanthi basa, swara, lan sastra.

Geguritan yaiku puisi kang paling dipunresikake dening masyarakat Jawa. Akeh banget sastra lan puisi Jawa kang dirangkai menyang geguritan. Akan tetapi, geguritan saiki wis ora kaya dulu karo pangaturan-pangaturan sing ketat. Geguritan saiki wis ora kudu ngatur jumlah suku kata lan rima. Geguritan saiki bebas lan ora kudu ngatur gaya basa sing dipunjenengi. Geguritan saiki kudu mardika.

Kanggo nulis geguritan, langkah siji yaiku milih tema sing bakal diangkat. Lanjutane, milih kata-kata kang cocok karo tema sing dipilih. Kemudian, parahe lanjutke karo nemtokake kata-kata iku dadi larik-larik sing mudheng lan dereng kamtokake. Pastikan larik sing dibentuk bakal mudheng lan dereng kaya garis irama. Larik iki kudu bisa nggefek ing pikiran pembaca.

Lanjutane, parahe sajak pungkas kang bebas lan mardika. Bisa nggunakake basa sing sederhana utawa basa Kawi sing lawas. Iki ora kudu dipungkiri, geguritan lan puisi Jawa kang nggunakake basa Kawi sing lawas tetep dilakoni. Padahal, geguritan lan puisi Jawa kang nggunakake basa Kawi iku ora mudheng kanthi cepet dening wong-wong sing durung ngerti.

Kanggo nulis geguritan, kudu dicegah nggunakake basa kasar lan ora sopan. Kudu dijaga kualitas puisi lan ora bisa nglakokno pembaca.

Geguritan saiki wis ora kaya dulu. Akan tetapi, masih ana wong-wong sing njaga geguritan. Kita bisa nemtokake geguritan karo cara sing benar lan bisa ngekspresikan ide utawa perasaan karo indah lan menarik.

Geguritan iku yaiku salah sawijining wujud karya sastra tradisional Jawa. Geguritan inggih punika sastra kang saiki wis ora jumbuh karo paugeran, saengga geguritan saiki wis beda karo geguritan ing jaman biyen. Geguritan saiki wis mardika, artine bebas saka paugeran. Geguritan yaiku sastra kang ora kawengku ing pathokan, ora mung migunakake tembung-tembung kang pinilih, nanging cacahe larik ora kamtokake, sajak pungkasane bebas mardika, ora migunakake basa padinan, arang-arang nggunakake tembung pangiket, migunakake tembung Kawi, isine mentes, lan migunakake purwakanthi basa, swara, lan sastra.

Titikane geguritan yaiku ora kawengku ing pathokan, artine geguritan ora kena mbatesi dening paugeran. Tembung-tembung kang pinilih dipaké kanggo ngasilaké geguritan, nggawe geguritan iki ora ketokan karo sastra liyane. Larik geguritan ora kena kamtokake, artine nggunakaké leksa nganggo cara nglarik, lan ora kena watesan ora nyambung karo pathokan geguritan.

Sajak pungkasane geguritan bebas mardika, ora kena mbatesi dening paugeran kanggo ngasilaké sajak pungkasan, lan ora kena munggah karo paugeran. Geguritan ora migunakake basa padinan, artine nggunakaké basa kanggo nyritaké karya sastra tanpa mbatesi karo paugeran. Geguritan arang-arang nggunakake tembung pangiket, artine nggunakaké leksa kang wis ana kang disebutke, lan ora kena mbatesi dening paugeran.

Guritan dibedakna dadi loro, yakuwe Guritan Kuna lan Guritan Anyar. Guritan Kuna yaiku geguritan kang wis ana wiwité, nanging dipunteni ulang kembali. Geguritan Anyar yaiku geguritan kang digawe anyar tanpa ngunduh saka geguritan sing wis ana. Carane nulis geguritan yaiku nemtokake tema, milih tetembungan kang mentes, endah lan cekak, menehi irah-irahan kang jumbuh karo isine geguritan. Demikian artikel kali ini di motorcomcom jangan lupa simak artikel menarik lainnya disini.