Lompat ke konten Lompat ke sidebar Lompat ke footer

Gusti Urang Sarerea

Gusti urang sarerea - bagi yang pertama kali mendengarnya mungkin agak bingung apa ini, namun bagi yang orang sunda sudah tahu apa ini. Buat yang bingung apa gusti urang sarera, ini merupakan nadoman sunda. Gusti urang sarera adalah nadoman sunda yang mengisahkan tentang perjalanan Nabi Muhammad SAW. 

Nadoman sendiri artinya itu syair atau pujian, doa. Jadi ya bisa di bilang bahwa gusti urang sarera adalah syair atau pujian kepada manusia paling mulia Nabi Muhammad SAW. Mungkin bisa dibilang mirip mirip dengan AL Barjanji. Namun bedanya bukan memakai bahasa arab, melainkan menggunakan bahasa sunda. 

Gusti urang sarerea sendiri bersisi kisah perjalanan hidup dari baginda Nabi Muhammad SAW. dari masa kecil, remaja, dewasa bahkan saat menjadi dan melakukan isra miraj juga ada. Jika kalian yang penasaran dengan Gusti urang sarerea, silahkan simak berikut ini.!


Gusti urang sarerea, Kanjeng Nabi anu mulya

Muhammad jenengannana, Arab Quraisy nya bangsana


Ramana Sayyid Abdullah, Ibuna Siti Aminah

Dibabarkeunna di Mekah, Wengi Senén taun Gajah


Robi'ul Awal bulanna, Tanggal ka dua belasna

April bulan Maséhina, Tanggal ka dua puluhna


Ari bilangan Taunna, Lima ratus cariosna

Tujuh puluh panambihna, Sareng sahiji punjulna


Siti Aminah misaur, Waktos babarna kacatur

Ningal cahya mani ngempur, Di bumina hurung mancur


Babar taya kokotoran, Orok lir kénging nyepitan

Soca lir kénging nyipatan, Sarta harum seuseungitan


Medal Nabi ahir jaman, Pirang-pirang kaanéhan

Sesembahan bangsa sétan, Kabéh pada karuksakan


Nabi yuswa lima bulan, Geus tiasa angkat-angkatan

Yuswana salapan bulan, Geus capétang sasauran.


Yuswana sapuluh bulan, Tiasa ameng papanahan

Ngéléhkeun budak nu lian, Tapi tara kumagungan


Parangina Kanjeng Nabi, Jatnika pinuh ku puji

Pinter tur gedé kawani, Sabar nyaah ka sasami


Keur opat taun yuswana, Diberesihan manahna

Nabi dibeulah dadana, Malaikat nu meulahna


Jibril kadua réncangna, Mikail jenengannana

Ngeusikeun kana manahna, Ilmu hikmah sapinuhna


Tuluy dada Kanjeng Nabi, Gancang dirapetkeun deui

Sarta teu ngaraos nyeri, Dihap ku Khotamin Nabi


Harita Nabi ayana, Di lembur Ibu inangna

Halimah jenengannana, Sa’diyah ngaran lemburna


Rama Nabi kacaturkeun, Pupusna kacarioskeun

Basa Nabi dibobotkeun, Dua sasih kaunggelkeun


Keur lima taun yuswana, Ditinggal pupus Ibuna

Tuluy dirawat éyangna, Abdul Mutolib asmana


Kersana Robbul ‘alamin, Kanjeng Nabi nu prihatin

Yuswa dalapan taun yakin, Éyangna mulih ka batin


Sabada wafat éyangna, Nabi dirawat Uwana

Abi Tolib kakasihna, Sadérék teges Ramana


Kangjeng Nabi sering pisan, Dicandak ka Nagara Syam

Sok nyandak barang dagangan, Di dinya téh pajeng pisan


Kacatur di éta Nagri, Loba Pandita Yahudi

Sarta Pandita Nasrani, Nu tepang jeung Kanjeng Nabi


Sadayana sasauran, Ieu jalma mo nyalahan

Pinabieun ahir jaman, Taurét Injil geus ngibaran


Sipat Nabi panganggeusan, Aya di Anjeuna pisan

Hartina loba nu Iman, Ka Nabi ngangken panutan


Lami-lami Kanjeng Nabi, Disambat ku hiji istri

Dagang ka unggal Nagari, Kauntunganna dibagi


Istri jenengan Khodijah, Putra Huwalid katelah

Nu pangbeungharna di Mekah, Ka Nabi kalangkung nyaah


Siti Khodijah masrahan, Ka Nabi barang dagangan

Maisaroh ngaréncangan, Ka Nabi purah nyarengan


Kacarios Maisaroh téh, Loba pamendakna anéh

Cicirén Nabi nu soléh, Matak ngahérankeun kabéh


Tatangkalan uluk salam, Méga bodas sok mayungan

Jeung aya cap kanabian, Dina salirana pisan


Pamendak Siti Khodijah, Cocok pisan jeung Maisaroh

Ahirna Siti Khodijah, Ka Nabi mundut ditikah


Harita yusawana Nabi, Salawé taun kawarti

Ngadak-ngadak sugih mukti, Tapina tambah saati.

Karesepna Kanjeng Nabi, Ka Gusti Allah ngabakti

Di Guha Hiro maranti, Ibadahna saban wengi.


Di dinya jol kasumpingan, Jibril nu nurunkeun Qur’an

Kalawan dawuh Pangéran, Nabi didamel utusan


Harita yuswanan Nabi, Opat puluh taun kawarti

Diutus ku Allah pasti, Nyebarkeun Agama Gusti


Anu iman pangheulana, Siti Khodijah garwana

Abu Bakar kaduana, Sohabat nu pangmulyana


Murangkalih nu nonoman, Anu pangheulana iman

Sayidina Ali pisan, Ka Nabi sadérék misan.


Jeung ari jalma beulian , Anu pangheulana iman

Sayid Bilal kaleresan, Anu jadi tukang adan


Ari lolobana pisan, Ka Nabi téh ngamusuhan

Nganiaya ngajailan, Teu aya pisan ras-rasan


Para sahabat kungsi ngalih, Ka Nagri Habsyi nu tebih

Di dinya Anjeuna linggih, Kira kénging tilu sasih


Samulih sohabat ti Habsyi, Kacarios Kanjeng Nabi

Kénging pohara cocobi, Kersana nu Maha Suci


Uwana sareng garwana, Pada pupus duanana

Harita Nabi yuswana, Ka lima puluh taunna


Geus pupus Siti Khodijah, Nikah ka Siti Saodah

Sareng ka Siti Aisyah, Ummul Mu’minin katelah


Ti dinya kersa pangéran, Maparinan kamulyaan

Ka Nabi nu ahir jaman, Kakasih nu sipat Rohman


Nuju tanggal tujuh likur, Bulan Rajab nu kacatur

Nurut koul anu masyhur, Kanjeng Nabi téh disaur


Dipapag ku Malaikat, Nyandak Buroq nu kasebat

Leumpangna téh cara kilat, Tutunggangan Nabi angkat


Ti Mekah ka Baitul Maqdis, Teu nganggo lami antawis

Ku jalma hanteu katawis, Kersana Gusti nu Wacis.


Ti Baitul Maqdis terasna, Naékna Tangga Kancana

Mi’raj téa kasebatna, Ka langit Nabi sumpingna


Tujuh langit sadayana, Jeung ’Arasy nu pangluhurna

Disumpingan sadayana, Katut Surga Narakana.


Kangjeng Nabi ditimbalan, Ku Gusti nu sipat Rohman

Anjeuna kudu netepan, Solat muji ka Pangeran


Kabeh jalma anu iman, Sami pada kawajiban

Solat nu lima giliran, Henteu meunang dikurangan.


Solat éta minangkana, Dina Agama tihangna

Jalma nu luput solatna, Nyata rubuh agamana


Kacarios dina jaman, Mi’rajna Nabi panutan

Yuswana téh kaleresan, Lima puluh dua jalan


Kapir Mekah kacaturkeun, Barang Nabi nyrioskeun

Mi’raj lain dimulyakeun, Anggur pada nyeungseurikeun

Pada hasud ngakalakeun, Ti dinya Allah ngersakeun

Kanjeng Nabi dialihkeun, Ka Madinah disirnakeun


Posting Komentar untuk "Gusti Urang Sarerea"